Consumeren of -minderen: wat maakt gelukkiger?

Laatst zag ik een programma waarin mensen werd gevraagd hoeveel zij waard zijn. Velen wisten niet direct wat werd bedoeld. Want waar bestaat je waarde uit? Je inkomen, auto, en meubilair. Verder natuurlijk geld op de bank, spaargeld en pensioen. En telt je eigen huis eigenlijk ook mee? Veel mensen hebben geen overzicht van hun inkomsten en uitgaven, laat staan dat ze hun waarde kennen. We willen vaak alleen maar meer, zonder te bedenken of we het (NU) nodig hebben. Ik vroeg mij af: wat is waarde eigenlijk? In hoeverre is bezit in geld uit te drukken?

Eén dame was heel open en liet haar bezittingen aan de presentator zien. Ze had een klein inkomen, een huurhuis met een klein tuintje, maar was erg gelukkig. Wat bleek: zij hechtte totaal geen waarde aan bezit. Geld was nodig om van te leven, maar zij wilde graag consuminderen. Ze verbouwde groenten, kruiden en aardappels om in haar eigen behoefte te voorzien. Het regenwater was voor de tuin en douchewater voor de afwas. De kachel stond laag, een dikke trui hield haar warm. Ze had weinig luxe goederen en leefde van ongeveer 2 euro per dag! Toch gaf ze gul aan goede doelen en hielp andere mensen. Haar totale waarde was bijna net zoveel als haar kostbaarste bezit: een elektrische fiets. Maar haar allergrootste bezit waren zaden om eten te verbouwen. In geld uitgedrukt is dit nauwelijks wat waard, maar voor haar was het van onschatbare waarde!

Ik bleef over deze mevrouw nadenken. Hoe knap is het dat je zo gelukkig bent met iets ogenschijnlijk kleins: zaden? En wat gaf het haar een vreugde om niet alles aan geld te koppelen, maar inventief te zijn in oplossingen. Ik ben het thuis meteen gaan toepassen. We hebben geen loungebank gekocht, maar er zelf één gemaakt van pallets, matrassen en een hoeslaken. Het is prachtig geworden! En bovendien heb ik volop genoten van een klusdagje met mijn dochter.

Geluk zit inderdaad in kleine dingen!